woensdag 11 februari 2009

foto 4























Laag over laag
stapelt de gezelligheid zich op.
Print naast print,
lamp met ornamenten
overal planten en tierlantijntjes
is Bauhaus hier niet doorgedrongen.

Knus en warm,
ruik ik
de geur van oma

Foto 3























De eend schudt en wil weg,
zo hard dat de fotograaf haar niet bij kan houden.
Ook al zit ze op schoot en houdt een paars been haar tegen,
ze wil en gaat weg.

Is het angst of verleiding die haar drijft?

Foto 2












Wachten op de boot.

Gaan ze mee of zwaaien ze slechts?

Als ze gaan:
Waar gaan ze dan heen?
Met die kleine tas komen ze niet ver,
een weekendje Londen red je niet eens.
Of is de grote koffer, de echte bagage al mee met de kruier
en zitten in deze geruite tas alleen pepermuntjes,
dropjes, een kammetje, nagelvijl, zakdoekjes,
- stoffen nog, in die tijd geen kleenex of Tempo -
lippenstift of poeder misschien, al lijkt ze me daar geen type
voor met haar ultrakorte haar.
Uiteraard ook de tickets, of zou hij die in de binnenzak van zijn colbert dragen?

Als ze zwaaien:
wie zwaaien ze uit?
Hun dochter die gaat emigreren? Au-pair
wordt in een ver land voor een jaar?
De kinderen die een weekend of maand op vakantie gaan?
De buren? Vrienden?
Zijn ze al aan boord en wachten ze totdat ze de laatste
maal - nu echt- kunnen zwaaien?

En wie is die man in het zwart,
die in zijn handen staat te wrijven?
- zijn hoofd verborgen door een vinger -
Hij lijkt een medewerker van het schip.

Als je de foto vastpakt,
pak je m automatisch bij die vlek vast.
Blijft het echtpaar over.

Zwaaien ze of gaan ze mee?

Foto 1























Een gesloten luik
en deurpost

Een groepje mensen zit op de
stoep.

Herfst of winter in
een woonwijkstraat op
straat.

Het witte mutsje springt er uit,
het meisje is het vrolijke
middelpunt van de groep,
haar haast even oude
nichtje staat haar wat verlegen
en misschien zelfs wat
afgunstig na te kijken.
Een schattig donkerharig
meisje met een paars-roze jurk.

De volwassenen lachen,
dicht op elkaar op die stoep
voor dat ene huis,
de vrouw links haar arm
om haar wat verlegen
- af en toe duimzuigende -
dochter geslagen.